Voždovac, jedna od sedamnaest beogradskih opština, južna je kapija Beograda. Staro gradsko jezgro povezuje sa prigradskim naseljima. Na jugu su planina Avala, podavalska sela i naselja pored evropskog koridora – autoputa Beograd-Niš. Pušten u saobraćaj 1963. godine sa jednom, a 1977. sa dve odvojene trake, voždovačku opštinu izveo je na međunarodnu magistralu i nastavio tradiciju započetu posle Prvog svetskog rata, kada je izgrađen Avalski put kao prva saobraćajnica sa dve trake u Kraljevini Jugoslaviji namenjena automobilskom saobraćaju.
U drugoj polovini 20. veka, na teritoriji ove gradske opštine, izvan njenog dotadašnjeg urbanizovanog dela – starog Voždovca, Pašinog brda i Dušanovca – izgrađena su nova gradska naselja – Šumice, Konjarnik, Braća Jerković, Medaković, Banjica, Kumodraž i, kao najnovije – naselje Stepa Stepanović, završeno decembra 2012. godine. Ovaj stambeno-poslovni kompleks sa pratećim sadržajima na prostoru nekadašnjih kasarni projektovan je za 13.300 stanovnika i najveće je rezidencijalno naselje u Srbiji izgrađeno u poslednje tri decenije. Dobro povezana sa centrom Beograda, sva ova voždovačka naselja pružaju ugodnosti života u prirodnom ambijentu sa obiljem zelenila, slobodnog prostora i uređenih parkova.
Centralni položaj u prostoru Beograda voždovačku opštinu čini susedom osam drugih beogradskih opština. Na Autokomandi, Voždovac se sreće sa Vračarom i Savskim vencem. „Granica“ severno prema Vračaru ide Ustaničkom, Gospodara Vučića do Vojislava Ilića, a istočno prema Savskom vencu – Bulevarom oslobođenja, Veljka Lukića Kurjaka, Crnotravskom, Borskom do Banjičkog puta.
Na zapadu, granica prema opštini Rakovica ide Banjičkim putem, Plitvičkom, duž Jelezovačkog potoka i međama katastarskih opština Jajinci i Stara Rakovica. Kraj katastarskih opština Pinosave i Rušnja do atara Ripnja – granica je sa Čukaricom, a jugozapadno, između katastarskih opština Ripanj i Barajevo, Voždovac se dodiruje sa barajevskom opštinom.
Međama susednih katastarskih opština na jugu ide granica sa Sopotom, a na istoku sa Grockom. Od atara Velikog Mokrog Luka pa autoputem ka Beogradu do Ulice Vojislava Ilića i njom do Gospodara Vučića – granica je sa Zvezdarom.
Avala - simbol Beograda i Voždovca
Planina Avala koja se, 18 kilometara od centra, sa nadmorskom visinom od 511 metara uzdiže iznad Beograda – najpoznatiji je dragulj voždovačke opštine. Još u 19. veku privlači pažnju ne samo domaćih ljubitelja prirode, već i stranih putopisaca. Feliks Kanic, opisujući je kao privlačno izletište, konstatuje da njeno ime potiče od arapske reči koja znači visok, velik.
Ovo prirodno dobro prostire se na nešto manje od 490 hektara, a njegove četiri petine su pod šumom, uglavnom listopadnom, delimično i pod četinarima. Stanište je 597 biljnih vrsta, 15 vrsta sisara i 67 vrsta ptica od kojih 21 vrsta pripada prirodnim retkostima Srbije. Mineral ovde pronađen dobio je ime avalit.
Avalski kompleks prvobitno je zaštićen još 1859. godine kada je naređeno da se ogradi kako bi se sačuvale prirodne lepote. Nezvanično je proglašen za nacionalni park 1928. godine, a zvaničnim državnim aktom to je učinjeno 1947. Šest decenija kasnije Avala je proglašena za prirodno dobro.
U ovom kraju značajna su arheološka nalazišta, kulturno-istorijski spomenici, turistički objekti, lovišta. Na više mesta nalaze se praistorijske rudarske jame. U rimsko vreme na Avali je verovatno bilo malo naselje, a u Srednjem veku na njenom vrhu utvrđeni grad Žrnov.
Krajem 19. veka, 1898. godine, izgrađen je put do vrha Avale dug 3,3 kilometra, a prosečene su i dve pešačke staze. Tridesetih godina 20. stoleća izgrađen je hotel „Avala“, a planinarski dom „Čarapićev brest“ prvi je objekat te vrste u Kraljevini Jugoslaviji.
Jedan od simbola Beograda i Voždovca je i avalski televizijski toranj visok 202,87 metara. Podignut je 1965. po projektu arhitekata Uroša Bogunovića i Slobodana Janjića. Sravnjen sa zemljom u NATO-bombardovanju 29. aprila 1999. godine, u potpunosti je obnovljen i svečano otvoren 21. aprila 2010. Sa restoranom i gondolom ispod antenskog dela do kojih se stiže liftom, građevinska je i turistička atrakcija i izvanredan vidikovac sa pogledom na Beograd i dobar deo Srbije.
Na teritoriji Voždovca za prirodno dobro proglašena je i Banjička šuma koja se na preko 40 hektara nalazi u samom današnjem gradskom tkivu. Tu živi 40 vrsta ptica i, kako je isticao poznati TV-reditelj i poznavalac ptičjeg sveta Timoti Džon Bajford, Beograd je jedina metropola u Evropi na domak čijeg se centra mogu čuti slavuji.
Pored Avale, Banjičke šume i Stepinog gaja, voždovačku opštinu krasi i više drugih pošumljenih površina i parkova među kojima su i park-šuma na Centralnom groblju, Spomen-park Jajinci, Voždovački park, Šumice, Padine i drugi.
Privreda i privredni potencijali:
Nosioci privrednog razvoja u voždovačkoj opštini su preduzeća „Soko-Štark“, „Vatrosprem“, „Verano-motors“, „Kontraktor“, “Galeb group“, Bones group“, „Geosonda“, „Vemus“, distributivni centar „Knjaz Miloš“, „Messer“, „Millenium team“, „Bauplus“, „Feromont“, „Hemovent“.